Waar ik dacht dat ik zou zijn..

My preference is no matter

Where I thought I'll be doesn't matter

It's all about 𐤉𐤄𐤅𐤄

Een tekst die me diep raakt.

Mijn voorkeur maakt niet uit. Waar ik dacht dat ik zou zijn, doet er niet toe. Het gaat om Hem.

Ik had gedacht dat het leven er nu totaal anders uit zou zien. Een ander leven, op een andere plek, ver hier vandaan.

Ik dacht dat wonen en leven op deze plek geen optie zou zijn voor ons gezin. We moesten ons voorbereiden op zelfvoorziening, een eigen moestuin, dieren… alles om de moeilijke tijd die komt te kunnen overleven.

Ongeveer anderhalf jaar geleden was ik in gebed. Ik legde God uit waarom emigreren voor mij zo belangrijk was. Waarom het nodig was, zodat mijn kinderen in de toekomst genoeg te eten zouden hebben, een eigen watervoorziening, een veilig huis.

Tijdens dit gebed werd ik onderbroken door Zijn stem: "Ik heb toch altijd voorzien?"

Ik was even stil.

Want ja, Hij hééft altijd voorzien. Zelfs toen het leek alsof we die ene maand niet zouden redden, hadden we elke dag eten. We hebben nooit honger geleden — zelfs toen we nog geen geloof hadden en Hem niet kenden.

Hij heeft altijd voorzien.

Toch ging ik door met mijn uitleg aan Hem. Want ik wist zeker dat er moeilijke jaren zouden komen, en ik was bang. Bang dat we het niet zouden redden, bang dat mijn kinderen honger zouden lijden. Dus wilde ik dit doen. Ik wilde een huis kopen in het buitenland en met mijn gezin emigreren.

Weer sprak Hij.

"Daar ga je spijt van krijgen."

In mijn trots antwoordde ik: Dat maakt niet uit, dit is wat ik moet en wil doen voor mijn gezin.

Achteraf gezien schaam ik me diep. Waar haalde ik de arrogantie vandaan om zo tegen de Allerhoogste te spreken? Dat Hij mij niet direct heeft terechtgewezen, is puur Zijn genade.

Maar zó is Hij.

Ondanks mijn fouten en verkeerde keuzes, weet ik dat Hij bij ons is. Hij heeft het beste met ons voor.

Hij ziet wat ik niet zie. Hij weet wat ik niet weet.

We zijn dus naar het buitenland gegaan, op zoek naar een geschikte woning. Niet in een drukke buurt, want we wilden privacy. Minstens een paar hectare, voor al het vee en de moestuin. En vooral: een eigen watervoorziening. Onze droomwoning en droomleven.

Maar zoals je al kunt raden: dat was niet eenvoudig.

We hebben twee maanden lang bijna elke dag huizen bezichtigd, maar geen enkel huis was het perfecte plekje.

Tot we een woning vonden op een berg. Privacy, een eigen watervoorziening, een grote tuin vol fruitbomen… alles leek perfect.

We waren er snel over uit: dit wordt ons huis.

We kochten het, gingen terug naar Nederland met het plan om binnen twee maanden definitief te emigreren.

Maar onderweg voelden mijn man en ik hetzelfde…

We wilden Nederland helemaal nog niet verlaten.

We stelden onze emigratie uit en gingen terug naar ons huis in Nederland.

Binnen enkele weken openbaarde God meerdere belangrijke dingen aan mij. Onder andere Zijn Naam, 𐤉𐤄𐤅𐤄, en zaken over het christelijke geloof. (Hier heb ik eerder ook over geschreven)

Het leven ging door zoals voorheen.

Maar na een jaar begon de angst weer te groeien. Angst voor de toekomst, voor wat er in Nederland gebeurt, voor waar onze kinderen zouden opgroeien.

Die angst groeide, en opnieuw wilde ik vluchten.

Deze keer voorgoed.

Ik overtuigde mezelf ervan dat Zijn "nee" eigenlijk een "nog niet" was.

Dus gingen we.

We waren inmiddels een jaar niet meer in ons huis in het buitenland geweest, en er was veel veranderd. Het huis was dichtgegroeid, we moesten flink aan de slag. Er was een waterleiding gesprongen, de keuken was beschadigd. Ook zagen we voor het eerst hoe het was om er echt te wonen, en vooral, hoe de buurt was om in te wonen. 

Rust vonden we er nauwelijks. Alsof 𐤉𐤄𐤅𐤄 ons op deze manier liet weten, dit is jullie thuis niet. 

Ik begrijp nu waarom Hij "nee" zei.

Ik had meteen moeten luisteren. Niet eerst mijn eigen weg moeten gaan, om daarna pas te ontdekken dat Hij, natuurlijk, gelijk had.

En ja, ik heb spijt, zoals Hij al zei. Niet zozeer om wat verloren ging, maar om mijn ongehoorzaamheid.

Dat is waar ik het meest spijt van heb. Ik had naar Hem moeten gaan met mijn angsten, in plaats van ze te laten groeien. 

We zijn weer terug thuis.

En op de plek waar ik vorig jaar nog zo onrustig was over de toekomst, ben ik nu rustig.

Want ik weet: Hij voorziet.

Hij zorgt voor ons.

Hij is met ons.

We verwachten op dit moment ons derde kindje.

Na gebed over de naam kwam ik uit op een naam die betekent: 𐤉𐤄𐤅𐤄 is met ons.

En dat ís Hij ook.

Hij is met ons. En voor ons.

En dat geloof ik met heel mijn hart.

Alle eer aan 𐤉𐤄𐤅𐤄.

De Allerhoogste.

Onze Redder.

Onze Goede Herder.

Hij leidt ons op Zijn pad, dat duizend keer beter is dan alles wat wij zelf kunnen bedenken.

Jesaja 55:8-9 "Want mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet mijn wegen, spreekt 𐤉𐤄𐤅𐤄. Want zoals de hemel hoger is dan de aarde, zo zijn mijn wegen hoger dan uw wegen, en mijn gedachten dan uw gedachten."

Mattheüs 6:31-33 "Wees dan niet bezorgd en zeg niet: Wat zullen wij eten? of: Wat zullen wij drinken? of: Waarmee zullen wij ons kleden? Want al deze dingen zoeken de heidenen. Uw hemelse Vader weet immers dat u al deze dingen nodig hebt. Maar zoek eerst het Koninkrijk van 𐤉𐤄𐤅𐤄 en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u erbij gegeven worden."

Spreuken 3:5-6 "Vertrouw op 𐤉𐤄𐤅𐤄 met heel je hart, en steun op je eigen inzicht niet. Ken Hem in al je wegen, dan zal Hij je paden recht maken."

Psalm 23:1-3 "𐤉𐤄𐤅𐤄 is mijn Herder, mij ontbreekt niets. Hij laat mij neerliggen in grazige weiden, Hij leidt mij zachtjes naar stille wateren. Hij verkwikt mijn ziel."